پر کردن کامپوزیت: مزایا و معایب، دوره درمان، هزینه ها

پر کردن کامپوزیت: پرکننده سفید برای عیوب کوچک و متوسط ​​دندان های جلویی مناسب است.

موارد ضروری به طور خلاصه

دندانپزشک با پر کردن پلاستیک یا کامپوزیت، سوراخ کوچک یا متوسطی را در دندان که به دلیل پوسیدگی ایجاد شده است، می بندد.

کامپوزیت ها از حدود 20 درصد رزین های مصنوعی و حدود 80 درصد پرکننده هایی مانند ذرات سرامیک، شیشه و کوارتز تشکیل شده اند.

پر کردن کامپوزیت چیست؟

اگر دندانپزشک حین معاینه حفره کوچکی در دندان پیدا کند، معمولاً پر کردن کامپوزیت را توصیه می‌ کند که در محاوره به آن پرکننده پلاستیکی نیز می ‌گویند. این پرکننده پلاستیکی که به راحتی چکش خوار است، یکی از راه های بستن سوراخ است. به این ترتیب دندانپزشک از گسترش بیشتر پوسیدگی در دندان جلوگیری می کند. پرکردگی همرنگ دندان قابل توجه نیست و نسبتاً ارزان است.

پرکننده های کامپوزیت از چه موادی ساخته می شوند؟

واژه کامپوزیت از کلمه لاتین compositum = کامپوزیت گرفته شده است. کامپوزیت دندان از یک قسمت آلی و یک قسمت معدنی تشکیل شده است: قسمت ارگانیک از رزین های مصنوعی (اکریلات ها) تشکیل شده است، قسمت غیر آلی از به اصطلاح پرکننده ها تشکیل شده است. این ذرات ریز سرامیک، شیشه و کوارتز هستند که استحکام بالای پرکننده ها را تضمین می کنند. بسته به مواد، نسبت پلاستیک تنها حدود 20 درصد است.

چه نوع کامپوزیت هایی وجود دارد؟

کامپوزیت ها در سال های اخیر توسعه بیشتری یافته اند. خواص مواد آنها به طور مداوم بهبود یافته است. در حالی که پر کردن کامپوزیت در ابتدا فقط برای دندان های قدامی مناسب بود، اکنون برای دندان های خلفی نیز رایج است و بارهای جویدن را به خوبی تحمل می کند.

بسته به محل قرار گرفتن عیب دندان از کامپوزیت های مختلف با خواص متفاوت استفاده می شود. مثال: یک پرکننده کامپوزیت روی دندان مولر باید فشار جویدن بالاتری را تحمل کند، پرکننده روی دندان ثنایا به سختی با مینای دندان تفاوت دارد، به خصوص از نظر رنگ.

دندانپزشکان بین کامپوزیت ها تفاوت قائل می شوند، به عنوان مثال، بر اساس اندازه ذرات در بخش معدنی. به عنوان مثال کامپوزیت های هیبریدی مخلوطی از ذرات بزرگتر و کوچکتر هستند که اصطلاحاً پرکننده های میکرو و ماکرو نامیده می شوند.

کامپوزیت های هیبریدی نانو حاوی پرکننده هایی با نانوذرات کوچکتر از 20 نانومتر (1 نانومتر = 1 میلیاردیم متر) هستند. به عنوان مثال، نسبت بالایی از پرکننده های ماکرو، مواد کامپوزیت را سخت تر می کند. نسبت میکروفیلرها به این معنی است که پرکردگی دندان ساخته شده از کامپوزیت را می توان بهتر جلا داد.

کامپوزیت های جریان نسبت به کامپوزیت های هیبریدی نسبت پرکننده کمتری دارند. در عوض، مواد نازک‌کننده بیشتری در آن گنجانده شده است که باعث می‌شود مواد روان‌تر شوند. این به دندانپزشک اجازه می دهد حتی سوراخ های بسیار کوچک روی دندان را در مکان هایی که دسترسی به آن ها دشوار است ببندد.

ماندگاری پر کردن کامپوزیت چقدر است؟

دوام پرکننده های کامپوزیت یا پلاستیک در سال های اخیر افزایش یافته است. پرکننده های کامپوزیتی با کیفیت بالا اکنون بسیار مقاوم هستند و به طور قابل اعتمادی در برابر فشار و بارهای جویدن مقاومت می کنند. به طور متوسط ​​هر هفت تا هشت سال یکبار باید تعویض شوند. اگر به خوبی از دندان های خود مراقبت کنید، یعنی به طور منظم آنها را مسواک بزنید و دو بار در سال آنها را به طور حرفه ای تمیز کنید، می توانید دوام آنها را به میزان قابل توجهی افزایش دهید.

پرکننده کامپوزیت یا پلاستیک چه زمانی مفید است؟

دندانپزشکان معمولاً پر کردن کامپوزیت را برای نقایص دندان های کوچک و متوسط ​​در ناحیه دندان جلویی توصیه می کنند. اگر دندان ثنایای پوسیدگی قبلاً مقدار زیادی از مواد دندانی را از دست داده باشد، دندانپزشک احتمالاً تاج کامل یا جزئی را توصیه می کند.

کامپوزیت ها نه تنها برای ترمیم دندان ها، بلکه برای ساختن دندان ها نیز استفاده می شوند. به عنوان مثال، اگر تکه ای از دندان شما پاره شده باشد، دندانپزشک شما می تواند آن را با کامپوزیت بازسازی کند. همچنین از کامپوزیت مخصوص برای چسباندن تاج ها و پایه ها استفاده می شود.

از آنجایی که این ماده اکنون تقریباً به اندازه آمالگام بارهای جویدن را تحمل می کند، به طور فزاینده ای در ناحیه مولر نیز استفاده می شود. پرکننده های پلاستیکی یا کامپوزیت در حال حاضر یک جایگزین خوب و ارزان برای زنان باردار، کودکان و افرادی است که نمی توانند آمالگام را تحمل کنند.

مزایا و معایب پر کردن کامپوزیت

مانند هر ماده پرکننده دندان، کامپوزیت دارای مزایا و معایبی است.

مزایای پر کردن کامپوزیت

کامپوزیت ها سفید هستند و می توانند کاملاً با رنگ طبیعی دندان هماهنگ شوند.

با استفاده از ماده باندینگ مخصوص، کامپوزیت با ساختار دندان ترکیب می شود. این به علاوه دندان آسیب دیده را تثبیت می کند.

معمولاً آنها به خوبی تحمل می شوند. به سختی هیچ حساسیتی به پرکننده های کامپوزیت و اجزای آنها شناخته شده است.

بر خلاف پرکننده های آمالگام، پرکننده های پلاستیکی فاقد جیوه هستند.

معایب پر کردن کامپوزیت

با سفت شدن کمی منقبض می شوند. این ممکن است منجر به حداقل فاصله بین دندان و پرکردگی شود که در آن پوسیدگی دوباره ایجاد می شود.

زمان بیشتری برای قرار دادن پرکننده کامپوزیت نسبت به پرکننده آمالگام نیاز دارد.

پرکننده های پلاستیکی می توانند به مرور زمان تغییر رنگ دهند، به عنوان مثال در اثر نوشیدنی هایی مانند قهوه و چای، و همچنین در اثر سیگار کشیدن. سپس از نظر بصری از دندان طبیعی جدا می شوند و در دهان برجسته می شوند.

به عنوان مثال، آنها به اندازه پرکننده های ساخته شده از آمالگام دوام نمی آورند.

پر کردن کامپوزیت: دوره درمان

هنگامی که دندانپزشک یک پرکننده کامپوزیت یا رزین قرار می دهد، این مراحل ضروری است:

ابتدا پوسیدگی دندان را با دقت از بین می برد. بسته به اندازه سوراخ و تحمل درد شخصی شما، این کار با بی حسی موضعی انجام می شود.

قبل از قرار دادن پر کردن کامپوزیت، دندان آسیب دیده را با چیزی که به عنوان سد لاستیکی شناخته می شود محصور می کند. این نوعی باند لاستیکی است که از ورود بزاق یا خون به سوراخ آماده شده جلوگیری می کند. دلیل: در صورتی که محل از قبل تخلیه شده باشد، پرکننده پلاستیکی بهتر می ماند.

سپس پرکننده کامپوزیت با استفاده از تکنیک چسب قرار می گیرد. این بدان معناست که: دندانپزشک ابتدا حفره (سوراخ) را به صورت شیمیایی زبر می کند و سپس به اصطلاح چسب عاج را اعمال می کند. این یک چسب ساخته شده از پلاستیک است. این تضمین می کند که کامپوزیت به طور محکم به ساختار دندان می چسبد.

در مرحله بعد پرکننده کامپوزیت نرم را با ابزارهای کوچک وارد سوراخ کرده و با نور سرد آن را سفت می کند.

با نقص های بزرگتر، تلاش به طور قابل توجهی افزایش می یابد. دندانپزشک پرکننده را در چندین لایه پشت سر هم می‌سازد و در بین آن‌ها دوباره و دوباره سفت می‌کند. دلیل: نور فقط حدود دو میلی متر به عمق کامپوزیت نفوذ می کند. کامپوزیت های جدید پرکننده حجیم در اینجا وعده صرفه جویی در زمان را می دهند: با این کامپوزیت ها، نور آبی می تواند در طول پخت به لایه هایی تا عمق چهار میلی متر نفوذ کند.

سپس دندانپزشک بند لاستیکی را برمی دارد و دندان را جلا می دهد تا جایی که بایت جا بیفتد و بتوانید بدون مشکل با پرکردگی بجوید و صحبت کنید.

بیشتربدانید:اصلاح طرح لبخند در تهران–عکس انواع کامپوزیت دندان–دندانپزشک زیبایی تهران–متخصص دندانپزشک زیبایی–قيمت سفيد كردن دندان در تهران

درمان پوسیدگی چقدر طول می کشد؟

اگر دندانپزشک شما پر کردن پلاستیک یا کامپوزیت را برای دندان پوسیدگی پیشنهاد کند، درمان معمولاً پس از یک جلسه تکمیل می‌شود. قبل از اینکه او شما را درمان کند، مراحل بعدی را با شما در میان می گذارد و همچنین به شما می گوید که چقدر طول می کشد. تلاش انجام شده بسته به اندازه نقص دندان متفاوت است. تعمیرات جزئی فقط حدود 15 دقیقه طول می کشد. دندانپزشک برای ترمیم آسیب‌های بزرگ‌تر به یک ساعت زمان نیاز دارد که در آن پر کردن را به صورت لایه‌ای اعمال می‌کند و آن را سفت می‌کند.

پر کردن کامپوزیت – چه مدت نباید غذا خورد؟

به محض اینکه تمرین را ترک کردید، می توانید روی یک پرکننده کامپوزیت با کیفیت بالا وزن بگذارید. مواد به خوبی سفت شده است و وقتی چیزی می خورند دیگر آسیبی نمی بیند. با این حال، اگر دندان قبل از درمان بیهوش شده است، لطفا صبر کنید تا بی حسی از بین برود. در غیر این صورت خطر آسیب رساندن به خود در حین غذا خوردن بدون اینکه متوجه شوید وجود دارد.